F&F Speksteen

Naar aanleiding van het starrt formulier van de F&F Speksteen opdracht staat hier het resultaat in vorm van de uitvoering van de opdracht beschreven. In een stapsgewijze opbouw beschrijf ik het proces van Abstractie tot eindresultaat van de speksteen.

Stap 1: Creeëren van een prop van A4 papier

Ik heb papier gezocht dat sterker is dan een standaard A4 vel.
Op deze manier blijft mijn prop in stand voor de presentatie,
en veranderd de vorm van mijn prop niet gedurende het abstractieproces. Ik heb de prop met de hand, met weinig kracht, tot deze vorm gevouwen. Toen ik de prop vouwde had ik geen besef over te opdracht kan ik achteraf zeggen. De prop was voor mij één en al hectiek. Er was geen ordening. Het enige dat ik in dit stadium zag, was een letter M. Ik heb snel een houder voor de prop gemaakt. Hierdoor bleef de prop in dezelfde stand staan en kon ik hem gemakkelijk op ooghoogte
neerzetten.

Stap 2: 6 Aanzichten tekenen

Na de prop gevouwen te hebben, ben ik 1:1 de prop na gaan tekenen. Ik heb geprobeerd schaduwen aan de prop aan te brengen, waardoor de diepte in de prop te zien was.

Na het tekenen van de prop, waren de keiharde vouwlijnen van de prop niet meer goed te zien. Ik heb de harde vouwlijnen keihard overgetrokken, ten gunste van de abstractie later in het proces. Ik heb de getekende aanzichten ook op mijn prop geschreven.

Stap 3: Abstractieschetsen

Een tip vanuit het docententeam was voor mij: als je abstraheert, kijk dan door je oogharen. Ik vond het moeilijk om te bepalen in hoe verre ik door mijn oogharen moest kijken. Om dit een getal te kunnen geven heb ik de "fade" functie van photoshop gebruikt waardoor ik een fantastische abstractie heb kunnen maken. Aan de hand van deze weergaven ben ik verder gaan abstraheren en associëren.

Na mijn abstractieproces ben ik met Aarnoud van Beelen samen gaan zitten. We hebben samen mijn 2D aanzichten naast mijn 3D abstractiegedachte gelegd. We hebben een uur samengezeten waarna ik door middel van notities en opmerkingen een uiteindelijke abstractie heb getekend.

Stap 4: Optimaliseren van de schetsen naar een eenduidige vormtaal

Gedurende het bewerken van mijn speksteen, heb ik bijna alleen maar naar de eerste abstractietekeningen gekeken. De reden hiervoor was dat ik hier zo lang over gesproken heb, dat deze mij heeft meeste beeld gaven. Door dit beeld heb ik de speksteen heel goed in mijn hoofd zitten.

Stap 5: Modelleren van de speksteen

Ik heb een gestructureerde voorbereiding gedaan. In mijn hoofd heb ik de speksteen al meerdere malen gemaakt. Hierdoor ben ik ijverig, en weet ik waar ik speksteen weg moet beitelen om tot mijn abstractie te komen. Iedere keer als ik speksteen zie wegvliegen van de puntkracht van mijn beitel, voelt het alsof ik een deel van mezelf verlies, alsof ik verouder naar een persoonlijkheid.

Ik ben bang om speksteen weg te halen, maar wordt blij van de creatie die hierdoor ontstaat. Ik bewerk met een dubbel gevoel. Ik moet mezelf pushen om met een leugenachtig doorzettingsvermogen een resultaat te bereiken dat er niet om liegt. Het resultaat is immers waar het om gaat. Naarmate de vorm in de speksteen zichtbaar wordt, wordt ook het proces aangenamer. De voorkant van mijn speksteen, die ik voorheen interpreteerde als Maria, vloeit om in een ronde vorm door eenheid van mijn model. Er is nu geen hectiek meer.

Mijn abstractie buigt zich om het onbekende heen, waardoor het plotseling niet meer onbekend is. Naast deze werkbare zelfverzekerde houding, vloei ik om tot een werkelijk persoon met zwakheden. Het is niet erg om deze zwakheden te hebben omdat dit nou eenmaal aanwezig is. De abrupte scheiding aan de achterkant van de steen toont een aanslag wat voor altijd mee gedragen moet worden. De aanslag kan positief of negatief zijn, afhankelijk vanaf welke kant je naar de steen kijkt.

Aan de zijkant van de steen komen alle genoemde facetten bij elkaar, met enige onduidelijkheid. Alles wordt overkoepeld door een rug van duidelijkheid met een sterke fundering. Samen maakt dit een verhaal wat alle kanten op kan. Ik voel een emotie die vast blijft zitten.... in mijn steen.

Stap 6: In balans brengen van mijn steen

Na klaar te zijn met mijn steen, was de steen nog niet in balans. De achterkant van de steen bevat een detaillering die niet in de organische vormen van de andere aanzichten terug te vinden is. Ik heb de detaillering omgetoverd tot een aanslag in mijn steen, een samenkomst tussen uitingen.

Zoals in bovenstaande afbeelding te zien is, zitten er detailleringen in de steen die er voor zorgen dat het lijkt alsof er twee verschillende ontwerpers aan de steen hebben gewerkt. Ik heb de strakke lijnen eerst uit de steen geschuurd, waarna ik met de zaag een aanslag in de steen heb gemaakt, die de steen door middel van een organische vorm tot eenheid brengt.

Aangezien het speksteen bewerken met (het lijkt wel door emotie) goed af ging, denk ik dat mijn grootste leerles in deze opdracht het "in balans zijn" van een ontwerp is geweest. Voor meer reflectie verwijs ik u naar het starrt formulier van F&F.